Akademia zorganizowana jak co roku na sali gimnastycznej miała tradycyjny przebieg.

• Przemówienie dyrektora mgr Dariusza Koclejdy
• Uroczyste podziękowania dla uczniów z najwyższą średnią w szkole, uczestników wielu olimpad przedmiotowych oraz wyróżnionych za aktywny wkład w rozwój społeczno - kulturalny szkoły i dzielnicy.
• Część artystyczna akademii czyli Gala Janków - wręczenie statuetek dla najbardziej wyróżniających się trzecioklasistów w kategoriach hmmm powiedzmy nie zawsze najchlubniejszych ;) dla nominowanych. ;D

Uczennica Marta Kołodziej za celujące wyniki naukowe została stypendystką Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach. Z rąk kierownika zakładu filologii angielskiej pani dr Elżbiety Krawczyk-Neifar otrzymała dyplom oraz dokumenty potwierdzające przyjęcie na wybrany kierunek filologiczny w/w uczelni.

Przemówienie dyrektora pana mgr. Dariusza Koclejdy:

Szanowni Państwo! Drodzy abiturienci!

„Człowiekiem jestem, a osobą się staję” - te słowa personalistów, filozofów szczególnie bliskich papieżowi Janowi Pawłowi II, stały mi się szczególnie bliskie, gdy przygotowywałem się do dzisiejszej uroczystości. Co bowiem znaczy „stawać się osobą”? Odpowiedź jest niemal banalna — to przede wszystkim kształtować własną OSOBOWOŚĆ. To znaczy DOJRZEWAĆ. To znaczy wreszcie — kształtować sposób spojrzenia na świat, oceny wydarzeń, odniesienia do innych. Nie da się ukryć, że to niemożliwe bez nabywania doświadczeń. I nie da się ukryć, że czasem, kiedy to nabywanie doświadczeń jest szczególnie intensywne, są lata spędzone w liceum. Czas kształcenia — to czas kształtowania! Tu, w liceum, jesteście kształtowani przez nauczycieli do momentu osiągnięcia pełnej dojrzałości. Przejawiała się ona w tym, że korzystając z nabytych w szkole umiejętności, musicie wybrać własną drogę. Chciałbym, byście opuścili mury „Długosza” jako osoby wykształcone, ale także jako osoby w pełni ukształtowane — dojrzałe i odpowiedzialne.

Ów proces kształtowania jest procesem złożonym. Otrzymaliście wiedzę konieczną do podjęcia studiów wyższych, ale i do rozwiązywania problemów codzienności. Uczyliście się również, jak walczyć ze słabościami, dobrze organizować czas, podejmować decyzje i ponosić ich konsekwencje. Kształtowały was wydarzenia, które przeżywaliśmy - jako społeczność szkolna: wycieczki, zawody sportowe, półmetki, konkursy, debaty czy projekty.

Jednak z perspektywy czasu najistotniejszym jest sposób kształtowania was poprzez relację z innymi ludźmi. Martin Buber, przedstawiciel filozofii dialogu, stwierdził: „Człowiekiem jestem, a osobą się staję’’. Nic można pominąć tego faktu! Nie można zapominać o tym wymiarze działalności liceum! Przed dziesięcioma laty rozgorzała dyskusja na temat celowości istnienia takich instytucji, jak szkoła. Uczestniczący w niej naukowcy przekonywali, że w dobie rozwoju Internetu hardziej efektywne byłoby przyswajanie wiedzy za pomocą globalnej sieci. Pojawił się wtedy tylko jeden, ale bardzo ważny argument przeciwko takiemu rozwiązaniu. Dzięki Internetowi oraz innymi nowoczesnym technologiom posiądziemy wprawdzie konieczne wiadomości teoretyczne, lecz nie nauczymy się żyć! Umiejętność życia jest bowiem owocem naszych relacji z innymi. Z tej perspektywy warto spojrzeć na „Długosza”. Mam nadzieję, że szkoła była dla was miejscem, w którym uczyliście się od waszych nauczycieli, ale i od ponad trzystu koleżanek i kolegów. Ich poglądy czy przekonania w mniejszym lub większym stopniu kształtowały również waszą postawę. Najwyższa pora, by zapytać - które z nich przejąłem? Co mi imponowało? Co odrzuciłem? Co jest wartością w moim życiu? Kto był moim autorytetem? W pewnym stopniu o przyjętym przez was systemie wartości świadczy wybór studiów wyższych. W dużym stopniu - świadczą uzyskane przez was oceny. Dlatego tez pragnę podziękować tym wszystkim, którzy w pełni wykorzystali szansę, jaką daje liceum, uzyskując bardzo dobre wyniki w nauce.

Mówiąc o wspólnocie, która nas kształtuje, nie sposób pominąć odpowiedzi na pytanie, czego my — nauczyciele — nauczyliśmy się od was, pokolenia maturzystów 2012. Tu na myśl przychodzą słowa wiersza Jerzego Lieberta: Uczę się Ciebie, człowieku, / uczę się Ciebie powoli. Od tego uczenia trudnego / raduje się serce i boli. Informacje o waszych sukcesach sportowych, osiągnięciach naukowych, wygranych konkursach motywowały nas do tego, by w jeszcze ciekawszy sposób przekazywać wam wiedzę. Wasz udział w akcjach charytatywnych czy międzynarodowych projektach utwierdzał w przekonaniu, że warto jest ufać współczesnej młodzieży.

A jaka lekcja przed nami? Lekcja, trudna, stresująca, budząca obawy i nadzieje. Jej temat brzmi: EGZAMIN DOJRZAŁOŚCI. Chciałbym, byśmy oglądając wyniki waszych matur, po raz kolejny uczyli się. że... WARTO UCZYĆ!

Część artystyczna akademii jest na filmie poniżej zapraszam ;)

Część oficjalna