A więc najwięcej cudów polegających na rozmowie z Matką Boską zanotowano w XIX wieku. W La Salette objawienie miało miejsce 16 lat po Paryżu, 4 lata po Rzymie i 12 lat przez Lourdes. Oto jego krótka historia o dzieciach z La Salette, ilustrowana fotografiami z naszej szkolnej wycieczki do tego świętego miejsca w drugiej połowie lat 90, o której wspomniałem już w poprzednim artykule o La Salette.

W dniu 19 września 1846 r. Święta Maria objawiła się w małej miejscowości, zwanej La Salette, położonej 1800 metrów ponad poziomem morza, 35 kilometrów od Grenoble we Francji. Zobaczyło ją dwoje dzieci, które pasły krowy. Byli to 15-letnia Melanie Calvat i 11-letni Maximin Girard, znający się od dwóch dni. Melanie ze wzgórza widziała spokojnie leżące na trawie krowy przeżuwające pokarm. Kiedy zeszła, Maximin zaczął wchodzić w jej kierunku na górę. Nagle zobaczyła cudowne światło, jaśniejsze niż słońce i bardzo piękną kobietę, która głowę opierała o swe dłonie. Pani wstała i powiedziała: "Podejdźcie bliżej dzieci, nie obawiajcie się, jestem tutaj, aby przekazać wam wielkie nowiny".

Dzieci były zdumione, widząc, jak łzy spływają po policzkach kobiety. Początkowo mówiła do nich po francusku, ale potem przeszła na lokalny dialekt, którym na codzień się posługiwały. Mówiła o ludzkich przekleństwach, nie zachowywaniu niedzieli jako dnia odpoczynku i nieposłuszeństwie w stosunku do praw bożych: "Jeśli moi ludzie nie są posłuszni Bogu, ja będę zmuszona zezwolić na działałanie Memu Synowi". Matka Boska prosiła dzieci i wszystkich ludzi, aby się dużo modlili, aby wyznawali swoje grzechy, odwracali się od pokus szatana, czynili pokutę i modlili się. Każdemu dziecku powierzyła tajemnicę, najpierw Maximinowi, a potem Melanie. Podczas, gdy Maria mówiła do Maximina, Melanie widziała jak jej usta się poruszały, ale nie mogła nic zrozumieć.

Melanie twierdziła, że w 1851 r. obie tajemnice otrzymał Papież Pius IX. Maximinowi nie było dane opublikować przekazanej mu tajemnicy, gdyż wcześniej zmarł. Kopia jego tajemnicy została przekazana hrabinie Clermont-Tonnerre, a w 1888 r. opublikowana.