I jeszcze ostatnia część - kwiaty dla nauczycieli.

Ostatni dzwonek raz jeszcze

Następnie klasy trzecie udały się do sal lekcyjnych, skąd po prawie godzinnym pożegnaniu z wychowawcami i ceremonii rozdania świadectw ukończenia liceum można było przenosić stoły i krzesła na salę gimnastyczną, gdzie odbędzie się matura. Niestety, do tego momentu nie pozostały już w szkole klasy pierwsze i drugie, za co winą należy obarczyć wychowawców oraz niedociągnięcia organizacyjne, lecz także niechętnych do pracy nielicznych pozostałych w szkole uczniów tych klas, i w rezultacie ławki przenosili ...nauczyciele (przy chwilowej pomocy kilku uczniów o dobrym sercu)! A ponieważ niektórzy z nich nie mogli się wyzbyć demonstrowanych na co dzień cech kierowniczych i zamiast przenosić ławki próbowali bądź sterować pracą, bądź szybko się ulotnili z "placu boju", dlatego przenosiny stołów trwały prawie dwie godziny. Miejmy nadzieję, że w przyszłym roku nie spełni się przesąd mówiący, że wszyscy, którzy nie przyczynią się do przygotowania matury dla swych starszych kolegów, nie unikną kłopotów za rok. A do tej pory nigdy się jeszcze nie zdarzyło, by były problemy z przygotowaniem sal maturalnych, mimo że do roku 2002 zawsze stoły i krzesła transportowano aż do szkoły podstawowej położonej "na górce", za klasztorem sióstr boromeuszek, gdzie odbywała się matura. Ale też zawsze do tej pory matura wypadała bardzo dobrze!

No cóż, sam się przekonałem, że matura jest ciężka, szczególnie jeśli chodzi o wagę ławek! Ale to i tak pestka w porównaniu do stolików uczniowskich w L'Aquili, dotkniętej ubiegłorocznym trzęsieniem ziemi, gdyż tam ważą one o wiele więcej niż nasze - są po prostu specjalnie wzmacniane, by w razie trzęsienia móc się pod nie bezpiecznie schować. Życzmy więc zarówno naszym, jak i włoskim maturzystom, by na egzaminie połamali pióra!

W ostatniej części "matematyczne" przemówienie pana wicedyrektora Krzysztofa Burdy.