Wirujący taniec

Sema, wirujący taniec, z którego słyną Mawlewi, należy uważać za zikr (wspominanie Boga), ponieważ jego cel jest taki sam jak wszystkich ceremonii zikr: pomóc ludzkiemu duchowi wznieść się ku Bogu. Dla widza sema może się zdać jedynie miłym przedstawieniem, przypominającym balet. Dla Mawlewi tak jednak nie jest. Dla nich jest to rodzaj modlitwy, która pozwala całkowicie oderwać się od świata i przybliżyć do Boga.

Rumi sam oddawał się tej praktyce, Mawlewi poszli jego śladem. Zbliżając się go Boga poprzez sema, Rumi inspirował się pisząc większą część Masnawi. Utwór ten można więc równie uważać za zapis boskiego objawienia. Dla Mawlewi, każdy szczegół sema posiada znaczenie symboliczne. Jednym przykładem może być muqabala, ukłon, który każdy derwisz składa innym derwiszom przed i po ceremonii. Ten ukłon symbolizuje respekt i szacunek, jaki Mawlewi powinni żywić dla innych ludzi.

Sposób, w który derwisze trzymają ramiona i dłonie podczas sema posiadają symboliczną wymowę. Skierowana w górę dłoń uniesionej prawej ręki jest otwarta ku niebu i symbolizuje miejsce przebywania Boga. Lewa dłoń skierowana ku dołowi - miejsce gdzie przebywa człowiek. Derwisz może więc być uważany jako przekaźnik łaski pochodzącej z góry, a którą on kieruje na ziemię. Koran stwierdza, że wszystko co istnieje i żyje, świadomie lub nie, jest w ciągłym stanie modlitwy i uwielbienia. "Siedem niebios i ziemia i wszystko to co się tam znajduje wychwala Go, i nie istnieje żadna rzecz, która by nie wysławiała Jego chwały."

Sema jest formą świadomej partycypacji w tej modlitwie (i czci oddawanej Bogu), gdyż jej wirujący ruch jest przypomnieniem ruchu mikrokosmosu i makrokosmosu, wszystkiego co stanowi wszechświat począwszy od atomów, na ciałach niebieskich skończywszy. Urzekająca i piękna muzyka towarzysząca sema posiada symboliczny wymiar.

Mawlewi porównują żałosny dźwięk trzcinowego fletu (instrumentu o kluczowym znaczeniu w tej muzyce), do płaczu samotnej i zagubionej ludzkiej duszy tęskniącej do Boga. Mawlewi, w odróżnieniu od Bektaszytów nigdy nie odeszli od nauk ich inspiratora. Być może stało się to za sprawą Rumiego, którego myśli zawarte są w Masnawi, w dziele o tak wielkiej literackiej wadze. Masnawi uwielbiają nie tylko członkowie bractwa Mawlewi, czy Turcy, ale i inni miłośnicy mistycznej poezji.