W ten dzień były także próbne matury, więc dodatkowo byłyśmy ciekawe, jak poszło maturzystom i nie za bardzo myślałyśmy, czy będzie fajnie, czy będziemy musiały się wypowiadać na jakiś temat. Postałyśmy chwilę, porozmawiałyśmy ze szczęśliwymi maturzystami, którzy zakończyli "spotkanie trzeciego stopnia" z maturą i akurat prof. Fedynkiewicz się "wślizgał". I to dosłownie, bo z tego, co można było zauważyć, miał problemy z wyhamowaniem do pokoju nauczycielskiego. Sprawcami tego ślizgu były wyjątkowe buty naszego profesora, a w zasadzie podeszwy, które tak się zgryzły z długoszowską podłogą, że wyżej wymieniona sytuacja wynikła. Na szczęście nic się nie stało. Pożyczliśmy tylko aparat od prof. Jabłońskiego i ruszyliśmy w drogę. Ku naszemu zdziwnieniu ruchu dużego nie było. Do Biblioteki Śląskiej dotarliśmy idealnie na czas. Najpierw ochrona skierowała nas do sali, potem zarejestrowaliśmy się - dostaliśmy przy okazji karty konkursowe oraz harmonogram konferencji. Miałyśmy odpowiedzieć na banalne wręcz pytanie "Czy granice można przekroczyć posiadając wyłacznie legitymację szkolną".

Konferencja się zaczęła od powitania dyrektora Biblioteki. Dziękował za przybycie i w sumie bardzo się cieszył, że przybyło aż tyle uczniów. Po przywitaniu przez dyrektora oznajmiono, że na sali są specjalnie zaproszeni obcokrajowcy i że to tak naprawdę oni rozpoczną spotkanie. Bilans ich był taki: 4 osoby z Francji,1 osoba z Hiszpanii,1 z Gruzji, 1 z Niemiec oraz 2 osoby z Turcji. Po ogoszeniu tej informacji na środek wyszła pani Aleksandra Kot i zaprosiła 3 osoby z tej międzynarodowej delegacji: Janikę z Niemiec, Ahmeda z Turcji, niestety imienia trzeciej osoby nie pamiętam. Pamiętam jedynie, że dziewczyna była z Gruzji i miała 19 lat.

Zaczęło się od opowiadania wyżej wymienionych osób o tym, jak znaleźli się w Polsce, co im sie podoba, czym tak naprawdę się tu zajmują. Pani Ola pomagała tłumaczyć język angielski, bo tak naprawdę nikt nie wiedział, kto jest na jakim poziomie ze znajomością angielskiego. Łamanym polskim i częściowo angielskim wszytsko ładnie opisali, i oczywiście z supportem Pani Oli... Z tej trójki najbardziej podobało mi się wystąpnienie Janiki - próbowała mówić w języku polskim, ale potem wolała przerzucić się na angielski. Mówiła bardzo ładnie i prosto językiem angielskim. Myślę, że na sali tak naprawdę wszyscy zrozumieli, co mówi. W tym wypadku nie był potrzebny żaden tłumacz.