Techno - muzyka elektroniczna o jednostajnym, regularnym rytmie w metrum 4/4. Klasyczne techno posiada stosunkowo szybkie tempo około 130-140 uderzeń na minutę. Muzyka ta charakteryzuje się stosowaniem niemal wyłącznie syntetycznych bądź elektronicznie przetworzonych dźwięków, co odróżnia ją od muzyki house...

Niektóre utwory techno posiadają melodie lub wyraziste warstwy basowe, jednak w odróżnieniu od wielu innych gatunków elektronicznej muzyki tanecznej te elementy nie są kluczowe dla gatunku. Muzyka techno, jako że jest przeznaczona przede wszystkim do grania w klubach, jest produkowana w taki sposób, aby miksowanie poszczególnych utworów ze sobą było łatwe: utwory są przeważnie całkowicie instrumentalne i rzadko posiadają rozbudowane partie wokalne, w odróżnieniu od takich gatunków jak house czy trance.

Trance - (ang. Trans, Uniesienie, Odrętwienie) - styl muzyki elektronicznej rozwinięty w latach 90. Trance charakteryzuje tempo pomiędzy 130 a 150 BPM bazujący na rozwiniętej melodii, rytmicznej linii basowej zwykle wspieranej wyższą i rozwiniętą dynamiczną linią pomocniczą. Większość utworów charakteryzuje także "breakdown" - fragment w środku utworu bez beatów.

Hardstyle - Podgatunek muzyki trance charakteryzujący się ostrymi samplami, nazywany inaczej HardBass czy HardDance, nieco ugrzeczniony, z mniejszym tempem (140-150 BPM) niż pierwowzór (ponad 160 BPM). W hardstyle zazwyczaj motyw basowy pojawia się między jednym a drugim uderzeniem, w przeciwieństwie do hardcore i gabber, gdzie motyw bassowy występuje w każdym takcie. Należy też wspomnieć, że gatunek ten zawsze ma rytm w metrum 4/4.

W jakim celu zamieściłem te definicje? Z takiego względu, że spora część ludzi nie potrafi rozróżnić tych dwóch styli i nie dostrzega różnic, które są wręcz kluczowe i co gorsza, zwą wszystkie te gatunki i style "Technem" (biorąc pod uwagę, że terminu "Techno" się definitywnie nie odmienia) czy "Techniawką".

Cóż, różnice pomiędzy tą trójcą są znaczne, i co lepsze, SŁYSZALNE gołym uchem (neologizm mojej własnej produkcji). Te różnice można już wyciągnąć z samych definicji, ale można je przełożyć na język bardziej klarowny, czyli:

Muzyka techniczna cechuje się głównie brzmieniami elektronicznymi i prostym rytmem, które zazwyczaj są jednostajne (cecha muzyki technicznej - minimalizm) i nie posiadają jakiejś rozbudowanej linii melodycznej w przeciwieństwie do muzyki trance oraz hardstyle, gdzie można usłyszeć bardzo bogatą i rozbudowaną linię melodyczną z wyszczególnieniem wokali, partii instrumentów symfonicznych (niejednokrotnie syntezowane bądź modyfikowane przez rozmaite filtry nadające ostrość dźwięku), tzw. Arpeggio (instrument trudny do zdefiniowania, acz bardzo charakterystyczny i nie da się go pomylić z innym) i innych.

Przez to Trance i Hardstyle mogą się wydawać bardziej atrakcyjne, ale to tylko pozory. Nieczęsto twórcy tych dwóch styli korzystają ze standardowych sampli perkusyjnych etc., po czym przepuszczają je przez różne filtry, czy efekty i otrzymują gotowe dźwięki, które są niejeden raz powielane i używane przez innych, przez co słuchając dwa różne wykonania dwóch różnych wykonawców odnoszę niejakie deja vú. Jaki jest zarzut? Monotonność i wtórność. Wystarczy posłuchać niektórych wykonań z zakresu muzyki Gabber, czy Hardcore i temu wszystkiemu podobnego. Łup, łup, łup, łup, łup, łup, łup, łiiiiiiii, jakiś wokal (zazwyczaj totalnie bez sensu) i znowu łiiiiiiii i łup, łup, łup, łup. Rytm tej muzyki przypomina mi trochę defibrylator (co do stylu Trance, ta wtórność zaczyna się od gatunku Hard Acid i powstałym w wyniku ewolucji tego gatunku nurtu Hard Dance)