Ogólnie mówiąc miejscowość sympatyczna, z ładną promenadą nadmorską ozdobioną palmami daktylowymi, drzewkami cytrusowymi, oleandrami. Malowniczo położona pomiędzy zatoką a wapiennymi wierzchołkami Gór Dynarskich dochodzących w tym miejscu do 1500 m n.p.m. Oczywiście na jeden z mniejszych wierzchołków wspięła się „delegacja” Długosza, aby z góry popatrzeć na Bar i na tych, którym się nie chciało;-) Zaliczyliśmy też ciekawy ze względów kulturowych i obyczajowych, wieczór w Barskiej dyskotece Fratello.

Z Baru, czyli naszej bazy, robiliśmy wypady do różnych ciekawych miejsc zarówno w Czarnogórze, jak i poza nią. Mieliśmy okazję się przekonać, dlaczego chorwacki Dubrownik nazywany jest perłą Adriatyku. Wspaniały średniowieczny zespół architektoniczny z wąskimi uliczkami zafascynował nas swym klimatem, podobnie zresztą jak czarnogórski Kotor, plątanina placów i wąskich uliczek. Do tych miejsc warto jeszcze kiedyś wrócić na dłużej.

Na dłużej z pewnością większość z nas nie wybiera się do Albanii, gdzie gościliśmy w mieście Szkodra, położonym w północnej części kraju nad Jeziorem Szkoderskim. Jeśli by stwierdzić, że wycieczka ta upłynęła pod znakiem skrajności to z pewnością Albania należała do najciekawszych i najbiedniejszych miejsc, które mieliśmy okazję oglądać. Jest to kraj kontrastów, gdyż obok biedy da się też zauważyć strefy bogactwa, z tym, że biedy jest o wiele więcej. Trzeba tu zaznaczyć, że Szkodra jest miastem leżącym na prowincji, rzadziej odwiedzanym przez turystów. Można więc powiedzieć, że mieliśmy okazję oglądać Albanię od środka, bo na pewno inne wrażenia ma turysta zwiedzający stolicę Albanii Tiranę, lub albańskie wybrzeże, czyli tereny bardziej cywilizowane niż te, które zwiedzała nasza wycieczka.

Naszym przewodnikiem po Albanii był autor najnowszego słownika albańsko-polskiego i absolwent AGH w Krakowie, prof. dr hab. inż. Argile Teta. Zwiedziliśmy tam ruiny średniowiecznej twierdzy Rozafat, katedrę katolicką z XIX wieku służącą w okresie panowania komunistów za halę sportową i centrum miasta. Szkodra jest z pewnością dla nas miastem egzotycznym i chaotycznym, podobnie jak w całej Albanii nie rozwiązano tam do dzisiaj problemu wywożenia i utylizacji śmieci, stąd jest to miasto bardzo zaśmiecone. Posiada piękne kamienice, które jednak aż proszą się o renowację. Dużym problemem jest też korupcja. Cywilizacyjnie odstaje od naszych miast, ale trzeba tu zaznaczyć, że Albania to kraj podnoszący się niczym feniks z popiołów z okresu kilkudziesięcioletniego zamknięcia na świat. Z pewnością zapał tych miłych Polakom ludzi sprawi, że za kilka lat, kraj ten zmieni się nie do poznania. I dlatego warto było tam pojechać właśnie teraz.

Z grupa zainteresowanych trafiłem także do Starego Baru, miasta prawie doszczętnie zniszczonego przez trzęsienie ziemi w 1979 roku. Miejscowość ta położona jest za Barem, na zboczu malowniczej doliny górskiej, porośniętej gajami oliwnymi. Starówka Starego Baru to zespół ruin udostępnionych do zwiedzania. Wg najnowszych planów Stary Bar ma zostać odbudowany, dlatego możemy mieć satysfakcję, że udało nam się oglądać krajobraz, który za parę lat zmieni się, zostając jedynie na starych fotografiach, także naszych. W Starym Barze odszukaliśmy też ciekawostkę przyrodniczą na skalę światową, czyli drzewo oliwne, liczące sobie ok. 2000 lat (!). Drzewo to pamięta jeszcze czasy imperium rzymskiego, być może w jego cieniu wypoczywał kiedyś cesarz...